در این مقاله بیان می کنیم که شرکت ها بر اساس سطح تکنولوژی که در تولیدات و فرایندهایشان بکار می برند به دو دسته کلی تقسیم می شوند.شرکت های با تکنولوژی بالا و پایین .همچنین بیان می شود که سطح تکنولوژی بکار رفته تاثیر بسزایی در فرایند برنامه ریزی استراتژیک کلی و محرک های اصلی ان (رهبری و فرهنگ سازمانی که منجر به عملکردهای مختلف می شوند) را در شرکت دارد.

با تکیه بر نمونه ای که 194 هیئت مدیره و مدیران اجرایی ارشد شرکتهای تولیدی با اندازه کوچک و متوسط را مورد بررسی قرار داد ، نتیجه گرفتیم که شرکتهای با تکنولوژی بالا اهمیت  بیشتری برای مدلهای رهبری منابع انسانی  و افرین قائل شدند. این دو سبک رهبری رابطه مستقیمی با برنامه ریزی استراتژیک و شاخص های عملکرد استفاده شده دارند.از طرف دیگر، شرکتهای با تکنولوژی پایین تمایل بیشتری به سبک رهبری تعاملی دارند که این سبک رهبری رهبطه مستقیمی با مشخصات استراتژی داخلی و شاخص های عملکرد کوتاه مدت دارد. بطور مشابه نتیجه گرفتیم که مدلهای فرهنگی نیز رابطه مستقیمی با استراتژی و شاخص های عملکرد در هر دو نوع شرکت دارد.نهایتا عملکرد کلی هر دو نوع شرکت نشان می دهد که شرکتهای با تکنولوژی بالاتر عملکرد بهتری نسبت به شرکتهای با تکنولوژی پایین تر دارند. یافته ها بیان می کنند که شرکتهای با تکنولوژی پایین می توانند در رویارویی با محیط خارجی،همانند شرکتهای با تکنولوژی بالا با موفقیت عمل کنند،در صورتی که برنامه ریزی استراتژیکشان، سبک رهبری و فرهنگ سازمانی خود را تغییر دهند.

کلیدواژه: فناوری بالا، طرح راهبردی، رهبری، فرهنگ، عملکرد

مقدمه :

امروزه مدیران با محیطی پویا ، پیچیده و غیر قابل پیش بینی مواجه هستند که تکنولوژی ، ماهیت رقابت، جهانی شده، مرز های صنایع و قوانین رقابت به سرعت در حال تغییرند.

زیادی و پیچیدگی تغییرات در محیط تجارتی کنونی شرکتها را به سمت جستجوی راههای جدید برای بقای رقابت خود سوق می دهد.