سیستم حسابداری موسسات پیمانکاری باید طوری طراحی شود که سود یا زیان دقیق پیمان در پایان کار تعیین شود. در حسابداری قراردادهای بلندمدت پیمانکاریازاصول هزینه یابی سفارش(( 21 ))کار تبعیت میشود. از این رو،برای آنکه بهای تمامشده هر طرح بطور جداگانه مشخص شود باید برای هر قرارداد پیمانکاری که منعقدمیشودحسابی جداگانه در دفاتر افتتاح و برای سهولت مراجعه به اسناد و مدارک نظیر برگدرخواست کالا، حواله انبار و لیست دستمزد به هر پیمان شماره خاصی اختصاصیابد.

مساله اساسی در حسابداری پیمانکاری تعیین مخارج ودرآمد هر دوره مالی در طول مدت قرارداد است. در موردحسابداری قراردادهای بلندمدت پیمانکاری ذکر نکات زیرضروری است:

1- دورهای که مخارج مربوط به یک طرح شناسایی میشودبا امضای قراردادآغاز و با تکمیل آن خاتمه می یابد.

2- مخارجی را که پیمانکار قبل از انعقاد قرارداد برای شرکت در مناقصه انجام میدهد در صورتی که قابل تشخیص و شناسایی باشد جزو بهای تمام شده پیمان محسوب میشود در غیراین صورت جزو هزینه های دوره وقوع خواهد بود.

3- در یک واحد پیمانکاری مخارج انجام شده را میتوان به ترتیب زیرطبقه بندی کرد:

الف-مخارج مستقیم، مانند مواد و مصالح مصرفی درپیمان، دستمزد کارگرانو سرپرستان کارگاه واستهلاک ماشین آلات بکار گرفته شده در پیمان که جزو بهای تمام شده پیمان به شمار میآید.

ب -مخارج غیرمستقیم، مانند هزینه تعمیرگاه مرکزی، طراحی و خدمات فنی که بین پیمانهای مختلف مشترک است که معمولابرمبنای معقولی مانند دستمزد مستقیم،موادمستقیم و مبلغ پیمان بین پیمانهای مختلف سرشکن میشود.

ج -مخارج بی ارتباط با پیمانها، مانند هزینه های تحقیق و توسعه،هزینه های مالی غیر مرتبط باپیمانها و هزینه استهلاک ماشین آلات وتجهیزاتی که درپیمانها بکار گرفته نشده است. این مخارج جزوبهای تمام شده پیمان به حساب نمی آیدزیرا با پیشرفت هیچیک ازپیمانها ارتباط ندارد. اما در برخی مواردهزینه های عمومی واداری، هزینه های تحقیق وتوسعه و هزینه های مالی که بطور مشخص باقرارداد معینیارتباط دارد به عنوان بخشی ازمخارج انباشته پیمان به حساب میآید.

4 – ضمانتنامه هایی که پیمانکار در طول اجرای طرح به کارفرما تسلیم می نماید میتواند به شکل آماری خارج ازدفاتر و یا در حسابهای انتظامی ثبتشود.